DAT

Skrót od słów Digital Audio Tape. System cyfrowego zapisu dźwięku na specjalnie opracowanych kasetach z taśmą magnetyczną przy pomocy systemu wirujących głowic. DAT jest wykorzystywany zarówno w praktyce amatorskiej jak i profesjonalnej. Został opracowany w połowie lat 80-tych przez firmy Philips i Sony. Głowica zapisująca/odczytująca wiruje ukośnie w poprzek taśmy podobnie jak w magnetowidach. Dlatego też używa się terminu R-DAT (R od słowa rotary) aby odróżnić ten format od magnetofonów cyfrowych ze stacjonarnymi głowcami (S-DAT). Sama taśma jest podobna do taśm magnetowidowych. Kaseta ma wymiar około połowy kasety CC. Taśma jest chroniona przez uchylną klapkę podobnie jak taśmy magnetowidowe. Klapka odchyla się po włożeniu kasety do magnetofonu, taśma jest wówczas wyciągana i opasuje bęben z głowicą. Czas nagrania może wynosić do 120 minut w normalnym trybie i jest to czas nieprzerwany, bez podziału na strony właściwego dla kaset CC. Oprócz muzyki na taśmie można też nagrać informacje o numerach utworów (możliwe są przeskoki między utworami) albo czas (liczony od początku taśmy). Prędkość przewijania jest znacząco wyższa niż w magnetofonach kasetowych.

Specyfikacja określa następujące tryby nagrania:
- 2 kanały, próbkowanie 48kHz, rozdzielczość 16-bitów, maksymalny czas nagrania 120 minut, pasmo przenoszenia 2-22kHz (+/-0.5dB), stosunek sygnał/szum 93 dB
- 2 kanały, 44.1kHz, 16-bitów, 120 minut, 2-22kHz (+/-0.5dB), SN=93 dB
- 2 kanały, 32kHz, 12-bitów kodowane nieliniowo, 240 minut, 2-14.5kHz (+/-0.5dB), SN=92 dB (tryb Long-play)
specyfikacja DAT definiuje także tryb 4-kanałowy z próbkowaniem 32kHz, ale nie spotkaliśmy się z jego praktyczną implementacją.
Oprócz trybu Long-play jest też drugi standard z próbkowaniem 32kHz wykorzystywany w branży radiowej. Nie daje on oszczędności tasmy. Obydwa standardy zapisu z próbkowaniem 32kHz nie są wzajemnie wymienne.