Izolacja galwaniczna (separacja galwaniczna)

Izolacja galwaniczna (inaczej separacja galwaniczna) polega na zastosowaniu takich rozwiązań konstrukcyjnych aby dwa układy elektryczne mogły między sobą wymieniać informację czy energię, ale bez przepływu prądu elektrycznego bezpośrednio pomiędzy tymi układami.

Izolacja galwaniczna jest stosowana kiedy występują różnice potencjałów pomiędzy masami układów, bądź to w celu minimalizacji zakłóceń (między innymi pętla masy), bądź też ze względów bezpieczeństwa.

Aby energia lub informacja przepływała pomiędzy układami pomimo braku przepływu prądu stosuje się różnego rodzaju sprzężenia, zwłaszcza indukcyjne, optyczne czy pojemnościowe, a także za pomocą fal elektromagnetycznych lub akustycznych.

Popularnym sposobem dla uzyskania izolacji galwanicznej jest zastosowanie transformatora. Warto zwrócić uwagę, że dla uzyskania izolacji galwanicznej potrzebny jest transformator z osobnyn uzwojeniem pierwotnym i wtórnym. Autotransformator nie zapewnia izolacji galwanicznej.

W sprzęcie audio transformatory spotyka się zarówno w torze sygnału fonicznego (czy to dla sygnałów cyfrowych czy analogowych) dla redukcji zakłóceń, jak również w układach zasilających dla poprawy bezpieczeństwa. Izolację galwaniczną zapewniają też optyczne połączenia sygnałowe jak popularny Toslink.

Izolacja galwaniczna bywa implementowana bezpośrednio w samych urządzeniach, choćby na wejściach. Są też stosowane rozwiązania do wprowadzania izolacji galwanicznej, kiedy nie jest ona nie jest ona wbudowana konstrukcyjnie. Przykładowo może to być dodatkowe urządzenie buforujące, czy interkonet analogowy z wbudowanym transformatorem zaprojektowanym do pracy z pasmem fonicznym.