Linkwitz'a-Riley'a zwrotnica

Jeden z najpopularniejszych typów zwrotnic głośnikowych. Zwrotnice LR są stosowane zarówno w postaci pasywnej jak i aktywnej. Główną zaletą zwrotnic LR jest poprawa pionowych charakterystyk kierunkowych. W większości innych zwrotnic występuje efekt odchylenia głównego listka charakterystyki kierunkowej od geometrycznej osi głośników (ang. lobing). W zwrotnicach LR to zjawisko jest niwelowane jeśli tylko centra akustyczne głośników są w tej samej płaszczyźnie.

Pierwsza praca opisująca teorię zwrotnic tego typu została opublikowana w 1976 roku (Siegfried Linkwitz, Active Crossover Networks for Noncoincident Drivers, JAES, Vol. 24, No. 1, January/February 1976). Chociaż autorem artykułu był Sigfried Linkwitz, znaczny udział w opracowaniu tego rozwiązania miał też jego współprcownik Russ Riley. Nazwa zwrotnicy pochodzi od nazwisk obydwu autorów pomysłu.

Zgodnie z wymogami teoretycznymi zwrotnice LR występują wyłącznie jako zwrotnice parzystego rzędu. Spotykane są zwrotnice Linkwitza-Riley'a drugiego (LR2), czwartego (LR4) i ósmego rzędu (LR8). We wszystkich zwrotnicach LR dla częstotliwości podziału każdy z sumowanych sygnałów ma poziom -6dB. W zwrotnicach LR2 głośniki muszą pracować w przeciwfazie, a w LR4 i LR8 głośniki muszą być podłączone w fazie. Oprócz dobrej charakterystyki kierunkowej w pionie, zwrotnice LR zapewniają też płaską charakterystykę sumaryczną. Zwrotnice LR nie zapewniają natomiast liniowej fazy, a więc opóźnienie czasowe sygnału jest zależne od częstotliwości.

Szczególnie popularnym rozwiązaniem jest zwrotnica LR czwartego rzędu, czyli o zboczach 24dB/oktawę. Wykorzystuje ona dwa szeregowo połączone filtry Butterwortha (każdy o dobroci 0,707). Strome zbocza LR4 dobrze zabezpieczają przed przeciążeniem głośniki wysoko oraz średniotonowe. Zwrotnice LR4 są szczególnie chętnie stosowane w profesjonlanych zestawach aktywnych.