Pływająca podłoga (ang. floating floor)

Typ konstrukcji podłogi stosowany między innymi w celu podniesienia izolacji od dźwięków i drgań. Pływające podłogi stosuje się powszechnie w studiach nagraniowych czy wysokiej jakości pomieszczeniach odsłuchowych. Rozwiązanie to ma też inne zastosowania nie związane z akustyką wnętrz.

Istota konstrukcji pływającej podłogi opiera się na tym, że sama podłoga jest od spodu izolowana od znajdującego się pod nią strukturalnego podłoża, jak również izolowana po obwodzie od sąsiednich ścian. Pływająca podłoga nie jest z sąsiednimi powierzchniami związana żadnymi sztywnymi połączeniami takimi jak klej, beton czy śruby. W sensie formalnym do pływających podłóg można zaliczyć zwykłą podłogę z paneli podłogowych ułożonych na podkładzie z pianki. Kiedy termin pływająca podłoga jest używany w kontekście zwiększania izolacyjności akustycznej pomieszczeń to jednak zawsze chodzi o bardziej skomplikowane rozwiązania.

Tam gdzie wymagana jest wysoka izolacyjność akustyczna wskazane jest aby sama podłoga w tego typu konstrukcji była w miarę możliwości ciężka, choć w praktyce ten warunek nie zawsze jest spełniony. Stosuje się zarówno pływające podłogi wykonane z betonu jak i konstrukcje z różnego rodzaju płyt. W przypadku płyt stosuje się zwykle kilka warstw. Pomiędzy pływającą podłogą a sąsiednimi ścianami najczęściej stosuje się przekładki z tworzyw sztucznych, filcu czy innych materiałów, które są elastyczne i jednocześnie mają też właściwości tłumiące. Przekładki na obwodzie pływającej podłogi powinny zapewniać szczelność nawet jeśli pływająca podłoga będzie się poruszać w pionie czy też zmieniać swoje wymiary. Pomiędzy pływającą podłogą a strukturalnym podłożem stosowane są różne materiały i konstrukcje. Mogą to być sprężyny, elementy gumowe, materiały włókniste, tworzywa sztuczne, czy elementy/warstwy o bardziej skomplikowanej budowie. Dostępne są też przeznaczone do wykonania prostych wersji pływających podłóg gotowe prefebrykaty w postaci płyt z materiałem tłumiącym przyklejonym z jednej strony.

Pływającą podłogę w uproszczonym, wyidealizowanym ujęciu traktuje się nieraz jako masę zawieszoną na sprężynie i połączoną z tłumikiem. Taki układ mechniczny ma właściwości rezonansowe, a jego charakterystyka izolacyjna zmienia się w zależności od częstotliwości. Dla częstotliwości rezonansowej oraz dla częstotliwości zbliżonych do rezonansowej układ wręcz pogarsza sytuację - drgania będą dodatkowo uwypuklane. Dla częstotliwości niższych od rezonansowej układ nie daje poprawy izolacyjności. Zakres skutecznego działania układu rozciąga się powyżej częstotliwości rezonansowej - w tym zakresie izolacyjność jest podniesiona.

Chociaż wyidealizowany model nie odzwierciedla prawidłowo rzeczywistego działania pływającej podłogi, to daje on jednak orientacyjne wyobrażenie o praktycznym funkcjonowaniu konstrukcji. Masywna budowa pływającej podłogi faktycznie pomaga w poszerzaniu pasma skutecznego działania. A w niedopracowanych realizacjach dla pewnych częstotliwości może występować wysoka transmisja drgań.