Barwa dźwięku

Jedna z podstawowych cech dźwięku, oprócz wysokości dźwięku oraz jego głośności. Barwa w bardzo dużym stopniu określa subiektywny odbiór danego dźwięku. Zróżnicowanie barw dźwięków pozwala nam odróżniać poszczególne głosy i instrumenty. Ponieważ barwa jest cechą odbieraną subiektywnie, to jej powiązanie z fizycznymi właściwościami fali dźwiękowej jest skomplikowane.

Występuje pewna analogia pomiędzy barwą postrzeganą wzrokiem a barwą dźwięku. Barwa postrzegana wzrokiem zależna jest od składu widmowego światła. Barwa dźwięku również jest silnie zależna jest od składu widmowego sygnału akustycznego, czyli inaczej mówiąc od proporcji poszczególnych częstotliwości składowych. Drugim elementem istotnie wpływającym na odbiór barwy dźwięku jest kształt transjentowych części dźwięku (szerpnięć, uderzeń itd).

Do opisu barwy stosuje się szeroką gamę terminów. Znaczenie części tych terminów nie jest zbyt precyzyjnie określone. Najbardziej klasyczne określenia barwy to:
barwa ciepła - charakteryzuje się uwypukleniem składowych niskoczęstotliwościowych,
barwa jasna - charakteryzuje się dużą zawartością składowych wysokoczęstotliwościowych,
barwa ciemna - charakteryzuje się obniżoną zawartością składowych wysokoczęstotliwościowych.