Obudowa pasmowo-przepustowa

Jeden z typów obudowy głośnikowej (ang. bandpass enclosure). Istnieją różne odmiany obudowy pasmowo-przepustowej. W najbardziej typowym wariancie objętość obudowy jest podzielona na dwie komory, a głośnik jest montowany wewnątrz obudowy, na ściance rozdzielającej komory. Użyteczne promieniowanie odbywa się tylko z pośrednictwem tunelu lub tuneli. Jeśli jedna komora jest komorą zamkniętą a druga komorą z tunelem (bass-reflex) to mamy obudowę pasmowo-przepustową 4-go rzędu. Jeśli obie komory mają tunel to mamy do czynienia z obudową pasmowo-przepustową 6-go rzędu. Możliwe są też inne warianty obudowy pasmowo-przepustowej, dość często stosowane są konstrukcje z dwoma głośnikami i trzema komorami.

Podstawowe warianty
obudowy pasmowo-przepustowej.

Obudowę pasmowo-przepustową stosuje się najczęściej w subwooferach, chociaż spotykane też były normalne pełnopasmowe zestawy głośnikowe wykorzystujące tą konstrukcję (na przykład firmy KEF).

Jak wskazuje sama nazwa, istotą obudowy pasmowo-przepustowej jest wykorzystanie filtrów akustycznych do kształtowania promieniowania głośnika. W odróżnieniu od innych konstrukcji (obudowa zamknięta, bass-reflex, itd.) filtr akustyczny ogranicza pasmo przenoszenia od góry. Obudowa pasmowo-przepustowa charakteryzuje się stosunkowo wąskim pasmem przenoszenia. W typowych aplikacjach górna granica pasma przenoszenia w tego typu konstrukcji zawiera się w przedziale od niespełna 100Hz do stu-kilkudziesięciu Hz, rzadziej przekracza 200Hz.

Głośnik pracujący w obudowie pasmowo-przepustowej ma zmniejszony zakres wychyleń co chroni go przed uszkodzeniem mechanicznym i zarazem prowadzi do redukcji zniekształceń nieliniowych. Obudowa pasmowo-przepustowa charakteryzuje się jednak gorszą odpowiedzią impulsową.