PCM (Pulse Code Modulation)

Czyli inaczej modulacja kodowa (ang. Pulse Code Modulation). Metoda kodowania sygnału analogowego w postaci cyfrowej. Analogowy sygnał jest najpierw próbkowany ze stałą częstotliwością, tzn. amplituda jest mierzona w równych odstępach czasu. Potem zmierzone próbki są kwantowane, co oznacza, że wartościom z określonego ciągłego przedziału przyporządkowywane są wartości dyskretne z przyjętego skończonego zbioru. Ostatecznie sygnał po kwantyzacji jest kodowany cyfrowo.

Modulacja PCM jest często wykorzystywana w audio. Płyty CD zawierają zapis kodowany przy pomocy PCM z częstotliwością próbkowania 44.1 kHz i 16-bitową precyzją. W DVD-Audio można stosować kodowanie PCM z częstotliwością próbkowania do 192 kHz i precyzją do 24 bitów. PCM stosuje się także na taśmach DAT, płytach DVD-Video, płytach Blu-ray i innych nośnikach, zwłaszcza tych używanych w pro-audio. Większość typów plików stosowanych do zapisu dźwięku też opiera się na PCM.

Najczęściej kodowanie PCM korzysta z kwantyzacji liniowej. Liniowa kwantyzacja oznacza, że zapisane cyfrowo wartości są proporcjonalne do kodowanych wartości analogowych, a odstępy pomiędzy kolejnymi poziomami kwantyzacji są takie same.

W specyfikacjach technicznych sprzętu audio stosuje się skrót LPCM oznaczający liniowe kodowanie PCM (Linear Pulse Code Modulation). W przypadku domowego sprzętu audio oraz sprzętu pro-audio, nawet gdy zamiast skrótu LPCM stosowany jest skrót PCM tak czy inaczej chodzi niemal zawsze o kodowanie liniowe. W tych zastosowaniach gdzie spotyka się kodowanie nieliniowe z reguły jest to wyraźnie zaznaczone.