SACD (Super Audio Compact Disc)

SACD (Super Audio Compact Disc) to format zapisu audio oparty na nośniku optycznym typu DVD. SACD jest opracowaniem firm Sony i Philips. Pierwsze odtwarzacze SACD pojawiły się w sprzedaży w 1999 roku. Gabaryty zewnętrzne i wygląd płyt SACD nie różni się od płyt CD/DVD - średnica wynosi 12 cm, grubość 1,2 mm. Możliwa jest produkcja odtwarzaczy czytających zarówno płyty CD, SACD, wszystkie płyty należące do rodziny DVD, jak również Blu-ray.

Specyfikacja określa trzy wersje płyt SACD. Pierwsza to płyta jednowarstwowa o pojemność 4,7GB (jedna warstwa wysokiej gęstości). Drugi rodzaj płyt zawiera dwie warstwy wysokiej gęstości o pojemności maksymalnej 8,5GB. Trzeci rodzaj płyt (płyty hybrydowe) także ma dwie warstwy z tym, że pierwsza warstwa przeznaczona jest do gęstego zapisu, natomiast druga warstwa do konwencjonalnego zapisu CD. Dla płyt dwuwarstwowych, grubość poszczególnych warstw ustalono na 0,6mm. Nośniki hybrydowe z dwoma rodzajami gęstości zapisu mogą być odtwarzane w zwykłych odtwarzaczach CD (zwykły odtwarzacz CD odczytuje tylko warstwę o mniejszej gęstości). Zapewnia to wsteczną kompatybilność nośnika dźwięku.

Specyfikacja SACD przewiduje możliwość zapisu dźwięku wielokanałowego, niemożliwy jest jednak zapis obrazu. Sekcja na płycie z zapisem wielokanałowym obligatoryjnie musi korzystać z beztratnej kompresji DST (Direct Stream Transfer). Sekcja z zapisem stereo dwukanałowym może opcjonalnie korzystać z DST, ale nie jest to wymagane.

Szczególną cechą SACD odróżniającą ten format od rozwiązań konkurencyjnych jest sposób zapisu sygnału audio - DSD (Direct Stream Digital). Sygnał kodowany w technologii DSD jest sygnałem 1-bitowym (0 oraz 1) o częstotliwości próbkowania równej 2,8224 MHz, czyli 64 razy większej niż przy zapisie w standardzie CD. Do odtworzenia sygnału DSD z płyty potrzebny jest w zasadzie tylko filtr dolnoprzepustowy. Format DSD upraszcza w znaczny sposób procesy zapisu i odtwarzania. Dźwięk przy zastosowaniu standardu DSD odznacza się wyśrubowanymi parametrami. Górna granica pasma przenoszenia przekracza 100kHz, a dynamika sięga teoretycznie aż 144dB.

Format SACD nie odniósł sukcesu komercyjnego. Ilości sprzedawanych płyt SACD były na tyle skromne, że z reguły nie podawano ich w statystykach publikowanych przez międzynarodowe czy krajowe stowarzyszenia fonograficzne. Natomiast samo 1-bitowe kodowanie DSD przyjęło się na rynku wysokojakościowych plików muzycznych.