AAC

AAC (ang. Advanced Audio Coding) - format stratnej kompresji cyfrowego sygnału audio. Pod nazwą AAC kryje się sam kodek, bez kontenera multimedialnego. AAC to rozwiązanie alternatywne w stosunku do formatów takich jak MP3, WMA, czy Ogg Vorbis. Podobnie jak w konkurencyjnych rozwiązaniach, w procesie kodowania AAC wykonywana jest stratna kompresja, w trakcie której następuje bezpowrotna utrata części oryginalnej informacji. Oryginałem może być przykładowo płyta CD, bezstratnie skompresowany plik FLAC, plik WAV bez kompresji.

Format AAC został zaprojektowany przy współpracy grupy firm i placówek badawczych. W pracach zaanagażowane były między innymi: AT&T Bell Laboratories, Dolby, Instytut Fraunhofera, Nokia i Sony. W zamyśle AAC był przewidziany jako następca MP3, oferujący lepszą jakość dźwięku przy takim samym rozmiarze pliku. AAC został włączony do standardów ISO oraz IEC. Obok innych kodeków audio, jest też częścią specyfikacji MPEG-2 oraz MPEG-4. Oficjalne uznanie AAC za standard MPEG nastąpiło w 1997 roku.

Czynnikiem najbardziej zwiększającym popularność AAC na rynku audio było oparcie na tym formacie działania sklepu iTunes oraz obsługa AAC przez odtwarzacze Apple iPod. AAC ma też inne ważne zastosowania, jak choćby w radiofoni DAB+, czy w niektórych systemach telewizji cyfrowej.

AAC w istocie nie jest pojedynczym algorytmem kompresji lecz rodziną algorytmów. Rozróżniamy kilka tak zwanych profili. Poszczególne profile różnią się między sobą różnymi szczegółami działania kodeka. AAC był także poddawany po 1997 roku kilku modyfikacjom, w ramach których zmieniała się liczba profili i stosowane algorytymy. Zachowana jest jednak zasada wstecznej kompatybilności. Nowsze dekodery są w stanie obsługiwać strumienie danych przygotowane przez kodery poprzednich generacji.

Oprócz lepszego algorytmu kompresji dającego podwyższenie jakości brzmienia w stosunku do MP3, AAC ma też nad MP3 przewagę funkcjonalną. W AAC możliwa jest obsługa szerszego zakresu częstotliwości próbkowania (w zakresie 8-96 kHz). Możliwa jest też obsługa w jednym strumieniu danych AAC do 48 kanałów o pełnym paśmie przenoszenia, a także 16 kanałów LFE, 16 kanałów dialogowych i 16 strumieni danych.

Chociaż popularność AAC nie dorównuje MP3, znaczna grupa urządzeń obsługuje ten format. Dotyczy to przenośnych odtwarzaczy plików (na przykład Apple iPod), grupy stacjonarnych odtwarzaczy/serwerów, sporej grupy telefonów komórkowych, niektórych konsol do gier itd. Dostępna jest też znaczna ilość programów komputerowych odtwarzających AAC. Natomiast gorsza jest dostępność programów wykonujących kodowanie AAC.

AAC zawiera rozwiązania chronione patentami, a grupa licencjodawców liczy kilkanaście podmiotów. Obsługą licencji zajmuje się Via Licensing, firma powiązana z Dolby Laboratories.