SBC (kodek)

SBC to kodek do stratnej kompresji cyfrowego sygnału audio, w sensie technicznym należący do tej samej grupy co AAC, aptX, MP3 i inne. Tak jak w konkurencyjnych rozwiązaniach, w procesie kodowania SBC wykonywana jest stratna kompresja, w trakcie której następuje bezpowrotna utrata części oryginalnej informacji.

Specyfikacja kodeka SBC została ustalona przez organizację Bluetooth Special Interest Group (SIG) do wykorzystania w profilu A2DP (Advanced Audio Distribution Profile). Jest to podstawowy kodek do transmisji sygnału audio przez Bluetooth. Począwszy od wersji A2DP 1.3 obsługa SBC jest obowiązkowa dla wszystkich urządzeń wspierających profil A2DP. Obsługa innych kodeków - przykładowo aptX, AAC, LDAC - jest opcjonalna.

Ze względu na to, że Bluetoth ma ograniczone pasmo i jest zwykle stosowany w sprzęcie przenośnym SBC zoptymalizowano stosownie do tych okoliczności. Przepływność jest ograniczona, a obróbka sygnału nie wymaga dużej mocy obliczeniowej.

Ocena jakości kodowania jest w znacznej mierze sprawą subiektywną. Warto jednak zwrócić uwagę na dwa aspekty. Krytyczne oceny kodeka SBC są bardzo często wyrażane przez firmy, które jako argumet do promocji swoich wyrobów podają zastosowanie konkurencyjnych kodeków. Poza tym często występuje sytuacja, gdy sygnał transmitowany przez Bluetooth został dostarczony w postaci stratnie kodowanego pliku i potrzebne jest dodatkowe przekodowanie z tego innego, stratnego formatu na SBC. Niezależnie od kwestii jakości kodowania niewątpliwą wadą SBC jest stosunkowo duże opóźnienie, zwłaszcza w porównaniu z aptX Low Latency.

Przy pomocy SBC można przesyłać sygnały mono lub stereo o częstotliwości próbkowania do 48kHz. W dekoderze odbiornika obowiązkowa jest obsługa częstotliwości próbkowania 44,1kHz i 48kHz, w enkoderze nadajnika obowiązkowa jest obsługa co najmniej jednej z tych dwóch częstotliwości. Przepływność bitowa nie jest ograniczona, ale w praktyce stosuje się przepływności maksymalnie trzysta kilkadziesiąt kb/s.

Skrót SBC pochodzi od słów low-complexity subband codec. Tak jak wskazuje sama nazwa pasmo jest dzielone na podpasma (4 lub 8). Kodek bazuje na pracach, których wyniki opublikowano w 1995 roku na 98 konwencji AES (F. de Bont, M. Groenewegen, W. Oomen A High Quality Audio Coding System at 128kb/s).